W okresie od 1 stycznia do 30 kwietnia dokonujemy rozliczeń podatkowych. Polskie prawo daje możliwość przekazania 1,5 % podatku na rzecz wybranej przez nas organizacji pożytku publicznego
Zwracamy się z serdeczną prośbą i apelem do wszystkich, którzy składają zeznania podatkowe o przekazanie 1,5 % należnego podatku na rzecz pomocy w rehabilitacji p. Bolesława Poręby z przysiółka Dwór - nr 234
Pomocą może służyć e-PIT 2022 - darmowy program do wypełniania rocznych zeznań podatkowych z możliwością wpisania adnotacji o przekazaniu 1,5 % podatku na rzecz OPP Caritas Diecezji Tarnowskiej ( nr wpisu KRS: 0000211791 ) i określenia szczegółowego celu: tu wpisując Parafia Cieniawa – Bolesława Poręba - decydujesz o przekazaniu 1,5 % podatku należnego na cel który realizować będzie nasz Parafialny Oddział Caritas
Bóg zapłać za podjęty w związku z tą akcją trud!
Administrator danych osobowych informuje, że wszystkie dane osobowe na stronie internetowej parafii św. Franciszka z Asyżu w Cieniawie umieszczone zostały za zgodą osób, których dane dotyczą lub umieszczone są na podstawie prawa
| Przeżywamy niedzielę Laetare – tzn. Niedzielę Radości. Obowiązuje różowy kolor szat liturgicznych. Msze św. celebrowane są o 7:00, 9:00 i 11:00. Po południu: o 14:00 Droga Krzyżowa, o 14:30 Gorzkie Żale; następnie Msza św.
w poniedziałek liturgiczna uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Msza św. o godz. 7:00
we wtorek Msza św. o godz. 7:00
w środę o godz. 17:00 Msza św. i nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. O godz. 19:00 spotkanie dla młodzieży, która pragnęłaby włączyć się w prowadzenie adoracji w Wielki Czwartek i Piątek. Serdecznie zapraszam
w czwartek Msza św. o godz. 7:00
w piątek o 16:45 nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego; o 17.00 Droga Krzyżowa; po niej Msza św. W tym dniu przypada Dzień Misjonarzy Męczenników. Nasza diecezja ma czterech takich męczenników: bł. o. Zbigniew Strzałkowski, ks. Jan Czuba, kleryk Robert Gucwa i s. Czesława Lorek. Ponadto w tym dniu przeżywamy Narodowy Dzień Życia oraz Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką
w sobotę uroczystość Zwiastowania Pańskiego - Dzień Świętości Życia. O godz. 7:00 Msza św.; o godz. 9:00 spotkanie Dziewczęcej Służby Maryjnej; o godz. 9:30 spotkanie ministrantów i lektorów
|
W niedzielę składka na Wyższe Seminarium Duchowne w Tarnowie jako jałmużna wielkopostna. Na Mszy św. o godz. 9:00 będzie można złożyć przyrzeczenie Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, która polega na modlitwie w intencji jednego nienarodzonego dziecka, którego życie jest zagrożone. Osoba przystępująca do Duchowej Adopcji zobowiązuje się codziennie modlić się, przez 9 kolejnych miesięcy, jedną dziesiątką różańca za adoptowane dziecko oraz jego rodziców. Do modlitwy można dołączyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia, np., częsta spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post, pomoc potrzebującym, dodatkowe modlitwy. Zapomnienie odmówienia modlitwy nie jest grzechem i nie przerywa adopcji. Należy ją wtedy przedłużyć o dzień, czy dni krótkotrwałej przerwy. Deklaracje przystąpienia są na stoliku z prasą religijną. Wypełnione przynosimy za tydzień
|
Spowiedź przedświąteczna będzie w sobotę 1 kwietnia od 9:00 do 12:00
|
Nie dawno w ramach rekolekcji kapłan odwiedził chorych. Jeżeli jest taka potrzeba to, z przedświąteczną posługą sakramentalną, udam się do chorych w poniedziałek 27 marca o godz. 9:00. Chętnych proszę zgłaszać do najbliższej niedzieli
|
Czas Wielkiego Postu jest wezwaniem do świadczenia chrześcijańskiej miłości i miłosierdzia. Przypomina o tym wielkopostna akcja Caritas Polska polegająca na rozprowadzania paschalików i baranków świątecznych. Ofiara składana z okazji nabywania małego paschalika i baranka wynosi od 8 zł. wzwyż, z czego 6 zł przekazywane jest do Caritas Diecezjalnej, a za dużego paschalika od 15 zł. wzwyż, z czego 12 zł. odsyłane jest do diecezji. Paschaliki i baranki znajdują się na stoliku obok prasy religijnej
Dzieci i młodzież zachęcam do zbierania oszczędności do skarbonek, które w minionym tygodniu otrzymały na katechezie
|
Zachęcamy do lektury prasy religijnej. Dzisiaj w Gościu Niedzielnym najważniejszym tematem jest reakcja na niesprawiedliwe i krzywdzące oskarżenia pod adresem św. Jana Pawła II. W Małym Gościu jak zmierzyć się ze sobą w Wielkim Poście i dlaczego Triduum Paschalne dotyczy każdego człowieka. W dwumiesięczniku 'Trwajcie w miłości' polecamy artykuł: Prawda o ludzkiej seksualności
|
Intencje mszalne bieżącego tygodnia ››
|
W czwartek 30 marca w Bazylice Mniejszej w Nowym Sączu odbędzie się dzień skupienia dla parlamentarzystów, samorządowców i pracowników administracji samorządowej z terenu Diecezji Tarnowskiej. Jest on przejawem troski Kościoła o duchowe dobro tych, którzy w ten sposób posługują lokalnej społeczności. Msza św. pod przewodnictwem Biskupa Tarnowskiego Andrzeja Jeża sprawowana będzie o godz. 14:00
|
W dniach 31.03 - 02.04 w Diecezjalnym Centrum Pielgrzymowania w Starym Sączu odbędą się rekolekcje organizowane przez Wspólnotę Trudnych Małżeństw Sychar. Zapisy do 27 marca. Szczegółowe informacje: 505-690-316, 574-198-080
|
Przeżywamy czas wizytacji kanonicznej. Dziękujemy Ks. Biskupowi Stanisławowi Salaterskiemu za pełnioną posługę
|
W ciągu tygodnia Msze św. w poniedziałek, wtorek, czwartek i sobotę o godz. 7:00. W środę o 17:00 Msza św. i nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W piątek o 16:45 nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego, o 17:00 Droga Krzyżowa i Msza św. - na które przychodzą wraz z rodzicami dzieci z klasy III
|
W niedzielę Msze św. do południa o 7:00, 9:00 i 11:00. Po południu o 14:00 Droga krzyżowa, o 14:40 Gorzkie Żale, o 15:30 Msza św.
|
Zachęcamy do lektury prasy religijnej. Jest nowy numer 'Trwajcie w miłości'
|
Intencje mszalne bieżącego tygodnia ››
|
Zbiórka ministrantów i lektorów w sobotę o godz. 9:00
'Jezu wierzę, że jesteś prawdziwie obecny w Najświętszym Sakramencie. Kocham Cię nade wszystko i pragnę mieć Cię w duszy swojej. Ponieważ nie mogę Cię przyjąć teraz sakramentalnie zawitaj przynajmniej duchowo do serca mego (w ciszy uświadom sobie obecność Jezusa w swoim sercu). Jako już przybyłego witam Cię i jednoczę się ściśle z Tobą. Nie dozwól mi nigdy oddalić się od Ciebie. Ojcze Przedwieczny ofiaruję Ci Ciało i Krew Syna Twego Jezusa Chrystusa, za grzechy moje, za dusze w czyśćcu cierpiące i za potrzeby Kościoła Świętego'.
'Wierzę w Ciebie, o Jezu w Najświętszym Sakramencie utajony, kocham Cię, Ciebie pragnę. Przyjdź do mego serca, przyjmuję Cię i proszę - już nie odchodź ode mnie'.
'Niechaj pochłonie, proszę, Panie Jezu Chryste, duszę moją ognista i nad miód słodsza siła miłości Twojej. Niech umrę z miłości dla miłości Twojej, który raczyłeś umrzeć z miłości dla miłości mojej' (św. Franciszek).
| W najbliższym czasie otrzymamy folder zawierający program rekolekcji i wizytacji. Jest on również dostępny na parafialnej stronie internetowej
REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE 3-7 marca 2023 - program ››
| W okresie od 1 stycznia do 30 kwietnia dokonujemy rozliczeń podatkowych. Mamy możliwość przekazania 1,5 % podatku na rzecz wybranej przez nas organizacji pożytku publicznego. Możemy wesprzeć potrzebujących, bez ponoszenia osobiście dodatkowych kosztów - wszystko w ramach podatku, który i tak obowiązkowo odprowadzamy do Urzędu Skarbowego. W takiej sytuacji bezpośrednio wpływamy na to, do kogo trafią pieniądze z naszych podatków
- Dlatego zwracamy się z serdeczną prośbą i apelem do wszystkich, którzy składają zeznania podatkowe o przekazanie 1,5 % należnego podatku na rzecz pomocy w rehabilitacji p. Bolesława Poręby z przysiółka Dwór - nr 234. Nawet, jeśli będzie to niewielka kwota, warto ją przekazać, bo kiedy przekaże ją 100 czy 200 osób, to otrzymana suma pozwoli już konkretnie wesprzeć p. Bolesława
Sam sposób przekazania 1,5 % jest bardzo prosty. W rocznym zeznaniu podatkowym PIT należy wypełnić trzy pola:
- w rubryce: Wniosek o przekazanie 1,5 % podatku należnego na rzecz organizacji pożytku publicznego (OPP) należy podać numer wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego (nr KRS): 0000211791
- w rubryce: Wnioskowana kwota: przekazywaną kwotę (obliczoną równowartość 1,5 % należnego podatku)
- natomiast w rubryce: Informacje uzupełniające należy koniecznie wpisać: Parafia Cieniawa – Bolesław Poręba
Wychodząc z kościoła można zabrać ulotkę informującą o sposobie przekazania 1 %. Znajduje się na stoliku z prasą religijną. Na stronie internetowej parafii do pobrania darmowy program umożliwiający wypełnienie PIT-ów, z podanym numerem KRS oraz informacją uzupełniającą
Bóg zapłać za podjęty w związku z tą akcją trud!
|
Od pierwszej niedzieli adwentu rozpoczęliśmy nowy rok liturgiczny pod hasłem: 'Wierzę w Kościół Chrystusowy'. W związku z tym na parafialnej stronie internetowej cyklicznie pojawiać się będą materiały tekstowo – wizualne przeznaczone dla rodzin do indywidualnej formacji osób świeckich. Katechezy mają przybliżać tematykę Kościoła, a jednocześnie umacniać więź małżeńską i rodzinną
'Wierzę w Kościół Chrystusowy' - Tematyka i cele programu duszpasterskiego ››
Rozważania zostały przygotowane na poszczególne niedziele w ciągu całego roku. Każdy temat składa się z 3 części: wprowadzenia – najczęściej jest to nauczanie Kościoła na dany temat; do refleksji – rozważania pogłębiające nauczania Kościoła oraz zadanie - konkretna propozycja działań. Szczegóły na parafialnej stronie internetowej
P | W | Ś | C | P | S | Niedziela |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
Informujemy, iż jest już dostępna bezpłatnie do pobrania w sklepach AppStore i Google Play Aplikacja rodzinna Rodzina Rodzin
Poświęcona jest rodzinom, formowaniu dobrych relacji i umacnianiu ich trwałości. Zawiera materiały wideo o charakterze poradnikowym oraz podcasty audio. Skierowana przede wszystkim do małżonków, rodziców i narzeczonych. Więcej informacji na parafialnej stronie internetowej
Więcej informacji: Strona www Rodzina Rodzin
Aplikacje mobilne Rodzina Rodzin: Aplikacja mobilna Rodzina Rodzin
Profil FB poświęcony aplikacji i projektowi: Profil FB Rodzina Rodzin
|
Jest mnóstwo wydań 'Biblii dla maluszków' – kolorowe, rysowane, malowane, komiksowe, rymowane, duże, małe. Jest też wiele wydań Biblii dla dorosłych – różne tłumaczenia i formaty. Nie ma jednak czegoś “pomiędzy”. Nie ma prawdziwego tekstu Pisma Świętego dla dziecka, które właśnie nauczyło się czytać, ale dorosłe wydanie jeszcze je przerasta. Nie ma, a dokładnie rzeczy ujmując 'nie było' ... Tę lukę wypełnia teraz: Dobra Nowina dla dzieci
- Wybór 38 fragmentów z Czterech Ewangelii. Specjalny, prosty, dedykowany dzieciom przekład. Wstępy adresowane do dzieci. Duży format – A4. Duże litery i przejrzysty, czytelny skład. Do każdego fragmentu ilustracja. Strony wprowadzające w geografię, historię i kulturę Ziemi Świętej. Rysowane mapy. Biblia do nabycia w zakrystii. Cena 19 zł.
| Od pierwszej niedzieli października rozpoczęła się kolejna edycja Radiowo-Internetowego Studium Biblijnego. Audycje są emitowane na falach Diecezjalnego Radia RDN w każdą niedzielę o godz. 18:10 oraz powtarzane w poniedziałki o godz. 22:00. Teksty oraz pliki dźwiękowe z wykładami są zamieszczane na stronach internetowych Tarnowskiego Gościa Niedzielnego oraz Radia RDN. Zachęcam do skorzystania z tej cennej oferty edukacyjnej i potraktowania jej jako formy katechezy dla dorosłych. Szczegóły na parafialnej stronie internetowej
Święty Jan Paweł II to jeden z najwybitniejszych papieży i największych Polaków. Jego papieskie przepowiadanie, apostolskie wizyty, a także wysiłki dyplomatyczne przyczyniły się do wzrostu duchowego milionów ludzi na całym świecie. Dla nich Papież Polak był i pozostaje moralnym punktem odniesienia, nauczycielem wiary, a także orędownikiem w niebie.
W tym świetle szokujące są próby zdyskredytowania jego osoby i dzieła, podejmowane pod pozorem troski o prawdę i dobro. Autorzy tych dyskredytujących głosów podjęli się oceny Karola Wojtyły w sposób stronniczy, często ahistoryczny, bez znajomości kontekstu, bezkrytycznie uznając tworzone przez Służby Bezpieczeństwa dokumenty za wiarygodne źródła. Nie wzięli przy tym pod uwagę istniejących raportów i opracowań, które rzetelnie ukazują jego słowa i czyny. Członkowie Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski już raz podkreślili (18 listopada 2022 roku), że medialny atak na kard. Karola Wojtyłę, a następnie Papieża Polaka i jego pontyfikat ma swoje głębsze przyczyny.
Chciałbym w tym miejscu wyrazić moje serdeczne podziękowanie tym wszystkim, którzy w ostatnim czasie bronią dziedzictwa i osoby św. Jana Pawła II, który m.in. przyczynił się do wyzwolenia Polski i innych państw spod sowieckiego komunizmu.
To właśnie poczynając od decyzji Jana Pawła II, Kościół podjął zdecydowany wysiłek powołania struktur i opracowania jednoznacznych procedur, by zapewnić bezpieczeństwo dzieciom i młodzieży, należycie ukarać winnych przestępstw seksualnych, a przede wszystkim wspomóc osoby skrzywdzone. Wydając dokument Sacramentorum sanctitatis tutela dla całego Kościoła, który uznaje krzywdę wyrządzoną dziecku w sferze seksualnej za jedno z najcięższych przestępstw, Jan Paweł II zobowiązał wszystkie episkopaty świata do wprowadzenia szczegółowych norm postępowania w takich przypadkach. Była to decyzja ze wszech miar bezprecedensowa i przełomowa.
Obrona świętości i wielkości Jana Pawła II nie oznacza, oczywiście, twierdzenia, że nie mógł on popełniać błędów. Bycie pasterzem Kościoła w czasach podziału Europy na Zachód i blok sowiecki oznaczało konieczność mierzenia się z niełatwymi wyzwaniami. Trzeba też być świadomym tego, że w tamtym okresie obowiązywały, nie tylko w Polsce, inne niż dzisiaj prawa, inna była świadomość społeczna i zwyczajowe sposoby rozwiązywania problemów.
Wzywam zatem wszystkich ludzi dobrej woli, by nie niszczyć wspólnego dobra, a do takiego należy niewątpliwie dziedzictwo Jana Pawła II. Polacy winni pamiętać o błogosławieństwie, jakie Opatrzność dała nam za sprawą tego Papieża.
Warszawa, 9 marca 2023 roku
† Abp Stanisław Gądecki
Metropolita Poznański, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
* Źródło: www.episkopat.pl
Każdego roku, w niedzielę poprzedzającą wybór Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową, w całej Polsce oraz środowiskach polonijnych obchodzony jest Dzień Papieski, podczas którego łączymy sięw modlitwie z obecnym papieżem oraz zagłębiamy się w nauczanie św. Jana Pawła II
XXIII Dzień Papieski będzie obchodzony w Polsce i środowiskach polonijnych na całym świecie 15 października 2023 roku pod hasłem: Św. Jan Paweł II. Cywilizacja życia. Zapewnienie Jezusa zapisane w Ewangelii wg. św. Jana: 'Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości' (J 10, 10), Papież Jan Paweł II cytuje już w pierwszych wersetach encykliki poświęconej wartości życia. Przypominał, że 'Ewangelia życia znajduje się w samym sercu orędzia Jezusa Chrystusa'
Św. Jan Paweł II przestrzegał, że losy naszej cywilizacji zależeć będą od wyniku trwającej konfrontacji między kulturą życia a kulturą śmierci. Przy czym ta druga 'kultura' zasługuje na ujęcie w cudzysłów, gdyż jest dokładnym przeciwieństwem tego co to słowo oznacza. Św. Jan Paweł II wskazał konkretne środowiska, w których cywilizacja życia znajduje swój najbardziej żyzny grunt. Są nimi: rodzina, dzieci i młodzi. Wszyscy jesteśmy wezwani, 'aby kochać i szanować życie każdego człowieka oraz dążyć wytrwale i z odwagą do tego, by w naszej epoce, w której mnożą się zbyt liczne oznaki śmierci, zapanowała wreszcie nowa kultura życia, owoc kultury prawdy i miłości' – brzmi apel Jana Pawła II
Dzień Papieski oprócz wymiaru intelektualno-duchowego i artystycznego ma także aspekt charytatywny. Tego dnia prowadzona jest zbiórka pieniędzy na rzecz funduszu stypendialnego dla zdolnej młodzieży z niezamożnych rodzin. Podopieczni Fundacji 'Dzieło Nowego Tysiąclecia' są nazywani 'żywym pomnikiem' św. Jana Pawła II, a wspieranie ich jest wyrazem wdzięczności Polaków wobec swojego Wielkiego Rodaka. Środki pozyskane w ramach zbiórek oraz inne indywidualne darowizny od osób fizycznych pozwolą na pokrycie stypendiów dla młodych osób
Podczas XXII Dnia Papieskiego, jak co roku, prowadzona była zbiórka kościelna i publiczna oraz akcja SMS-owa na program stypendialny dla zdolnej i niezamożnej młodzieży z małych miejscowości. W ramach zbiórki kościelnej około 10 tys. wolontariuszy, w parafiach w Polsce zebrało w sumie 8 456 938,42 zł. Zbiórka kościelna odbyła się także w środowiskach polonijnych m.in. w Wielkiej Brytanii, Walii, Niemczech, Holandii, USA, Szwajcarii, Norwegii i Austrii
Zbiórka publiczna była przeprowadzona przez 140 sztabów w całym kraju. W czasie jej trwania wolontariusze zebrali 783 638,73 zł. Poprzez akcję SMS-ową darczyńcy wsparli Fundację kwotą 66 037,56 zł, wysyłając ponad 13 tys. wiadomości. W minionym roku przeprowadzona została również e-zbiórka za pomocą wirtualnych puszek, zebrano w ten sposób 49 213 zł.
Łącznie w zbiórkach zebrano ponad 9,3 mln zł. Środki finansowe pozyskane w ramach Dnia Papieskiego oraz wpłacane przez cały rok darowizny od osób fizycznych (ponad 2,1 mln zł) pozwalają na utrzymanie programu stypendialnego na poziomie blisko 2 000 stypendystów, w tym 70 osób z Ukrainy
* Źródło: www.dzielo.pl
Drodzy bracia i siostry!
Ewangelie Mateusza, Marka i Łukasza zgodnie opisują wydarzenie przemienienia Jezusa. Widzimy w nim odpowiedź Pana na niezrozumienie, jakie okazali mu jego uczniowie. Nieco wcześniej bowiem doszło do poważnej kontrowersji między Nauczycielem a Szymonem Piotrem, który po wyznaniu wiary w Jezusa jako Chrystusa, Syna Bożego, odrzucił Jego zapowiedź męki i krzyża. Jezus stanowczo go upomniał: „Zejdź Mi z oczu, szatanie! Jesteś Mi zawadą, bo myślisz nie na sposób Boży, lecz na ludzki!” (Mt 16, 23). A „po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno” (Mt 17, 1).
Ewangelia o Przemienieniu Pańskim jest głoszona co roku w drugą niedzielę Wielkiego Postu. Rzeczywiście w tym okresie liturgicznym Pan bierze nas ze sobą i prowadzi na miejsce odosobnione. Nawet jeśli nasze normalne obowiązki wymagają od nas pozostania w naszych zwykłych miejscach, przeżywając powszedniość często powtarzaną, a niekiedy nudną, to w okresie Wielkiego Postu jesteśmy zaproszeni do „wejścia na wysoką górę” razem z Jezusem, aby przeżyć wraz ze świętym ludem Bożym szczególne doświadczenie ascezy.
Asceza wielkopostna to usiłowanie, zawsze ożywiane łaską, do przezwyciężenia naszego braku wiary i oporów, żeby pójść za Jezusem drogą krzyżową. Tego właśnie, czego potrzebowali Piotr i inni uczniowie. Aby pogłębić naszą znajomość Nauczyciela, by w pełni zrozumieć i przyjąć tajemnicę boskiego zbawienia, realizowanego w całkowitym darze z siebie z miłości, musimy dać się Jemu prowadzić na miejsca odosobnione i w górę, odrywając się od przeciętności i próżności. Trzeba wyruszyć w drogę, drogę wiodącą pod górę, wymagającą wysiłku, ofiarności i koncentracji, jak wyprawa w góry. Te wymagania są ważne także dla procesu synodalnego, w realizację którego zaangażowaliśmy się jako Kościół. Warto, abyśmy podjęli refleksję nad tym powiązaniem, jakie istnieje między ascezą wielkopostną a doświadczeniem synodalnym.
Na „rekolekcje” na górze Tabor Jezus zabiera ze sobą trzech uczniów, wybranych by byli świadkami wyjątkowego wydarzenia. Chce, aby to doświadczenie łaski nie było indywidualne, lecz wspólne, jak zresztą całe nasze życie wiary. Za Jezusem idzie się razem. I razem, jako Kościół pielgrzymujący w czasie przeżywamy rok liturgiczny, a w nim Wielki Post, idąc z tymi, których Pan postawił obok nas jako współtowarzyszy podróży. Podobnie jak w przypadku wejścia Jezusa i uczniów na górę Tabor, możemy powiedzieć, że nasza wielkopostna droga jest „synodalna”, ponieważ odbywamy ją razem na tej samej drodze będąc uczniami jedynego Nauczyciela. Wiemy bowiem, że On sam jest Drogą, a zatem – zarówno w drodze liturgicznej jak i synodalnej – Kościół nie czyni nic innego, jak tylko coraz głębiej i pełniej wchodzi w tajemnicę Chrystusa Zbawiciela.
I dochodzimy do punktu kulminacyjnego. Ewangelia opowiada, że Jezus „przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło” (Mt 17, 2). Tu jest „szczyt”, cel podróży. Po wejściu, przebywając z Jezusem na wysokiej górze trzem uczniom zostaje dana łaska ujrzenia Go w Jego chwale, jaśniejącego nadprzyrodzonym światłem, które nie pochodziło z zewnątrz, ale promieniowało z Niego samego. Boskie piękno tej wizji było nieporównywalnie większe niż jakikolwiek trud, jaki uczniowie mogliby podjąć, wchodząc na Tabor. Podobnie jak w każdej trudnej górskiej wyprawie: w miarę wchodzenia trzeba skoncentrować spojrzenie na ścieżce, ale panorama, która otwiera się na końcu, zaskakuje i odpłaca swoim cudem. Także proces synodalny często wydaje się żmudny i chwilami możemy się zniechęcić. Ale to, co czeka nas na końcu, to niewątpliwie coś wspaniałego i zaskakującego, co pomoże nam lepiej zrozumieć wolę Boga i naszą misję w służbie Jego królestwa.
Doświadczenie uczniów na górze Tabor zostaje dodatkowo ubogacone, gdy obok przemienionego Jezusa pojawiają się Mojżesz i Eliasz, uosabiając odpowiednio Prawo i Proroków (por. Mt 17, 3). Nowość Chrystusa jest wypełnieniem Starego Przymierza i obietnic: jest nierozerwalnie związana z dziejami relacji Boga ze swoim ludem i odsłania jej głęboki sens. Podobnie proces synodalny jest zakorzeniony w tradycji Kościoła, a jednocześnie otwarty na nowość. Tradycja jest źródłem inspiracji do poszukiwania nowych dróg, unikania przeciwstawnych pokus stagnacji i improwizowanego eksperymentowania.
Zarówno ascetyczna droga wielkopostna, jak i ta synodalna, mają za cel przemianę, tak osobistą, jak i eklezjalną. Przemianę, która w obu przypadkach znajduje swój wzór w przemienieniu Jezusa i dokonuje się dzięki łasce Jego paschalnego misterium. Aby takie przemienienie mogło się w nas w tym roku dokonać, chciałbym zaproponować dwie „ścieżki”, którymi można pójść, by wejść razem z Jezusem i razem z Nim osiągnąć cel.
Pierwsza odnosi się do nakazu, jaki Bóg Ojciec kieruje do uczniów na górze Taborze, gdy ci kontemplują przemienionego Jezusa. Głos z obłoku mówi: „Jego słuchajcie” (Mt 17, 5). Pierwsza wskazówka jest więc bardzo wyraźna: słuchać Jezusa. Wielki Post jest czasem łaski na ile słuchamy Tego, który do nas mówi. A jak do nas przemawia? Przede wszystkim w Słowie Bożym, które Kościół ofiarowuje nam w liturgii: nie pozwólmy, by padło ono w pustkę. Jeśli nie zawsze możemy uczestniczyć we Mszy Świętej, czytajmy czytania biblijne dzień po dniu, także z pomocą internetu. Oprócz Pisma Świętego, Pan przemawia do nas w braciach i siostrach, zwłaszcza w obliczach i historiach tych, którzy potrzebują pomocy. Ale chciałbym też dodać inny aspekt, bardzo ważny w procesie synodalnym: słuchanie Chrystusa dokonuje się także przez słuchanie naszych braci i sióstr w Kościele, przez to wzajemne słuchanie, które w niektórych fazach jest głównym celem, ale które zawsze pozostaje niezbędne w metodzie i stylu Kościoła synodalnego.
Słysząc głos Ojca, „uczniowie, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!» Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa” (Mt 17, 6-8). Oto drugie wskazanie na ten Wielki Post: nie chronić się w religijności składającej się z nadzwyczajnych wydarzeń, z sugestywnych doświadczeń, w obawie przed stawieniem czoła rzeczywistości z jej codziennymi zmaganiami, jej trudnościami i sprzecznościami. Światło, które Jezus ukazuje uczniom, jest przedsmakiem chwały paschalnej i ku niej trzeba zmierzać, idąc za „Nim samym”. Wielki Post jest ukierunkowany na Paschę: „rekolekcje” nie są celem samym w sobie, ale przygotowują nas do przeżywania męki i krzyża z wiarą, nadzieją i miłością, aby dotrzeć do zmartwychwstania. Także proces synodalny nie powinien nas łudzić, że dotarliśmy do celu, gdy Bóg daje nam łaskę niektórych mocnych doświadczeń komunii. Także i tam Pan powtarza nam: „Wstańcie i nie lękajcie się”. Zejdźmy na równinę i niech łaska, której doświadczyliśmy, podtrzymuje nas w byciu budowniczymi synodalności w zwyczajnym życiu naszych wspólnot.
Drodzy bracia i siostry, niech Duch Święty ożywia nas w tym Wielkim Poście w naszym wchodzeniu na górę z Jezusem, by doświadczyć Jego Boskiego blasku i w ten sposób, umocnieni w wierze, abyśmy mogli podążać drogą razem z nim, który jest chwałą swego ludu i światłem pogan.
Rzym, u św. Jana na Lateranie, 25 stycznia 2023 r., w święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła.
Franciszek
* Źródło: www.w2.vatican.va
Drodzy młodzi!
Temat Światowych Dni Młodzieży w Panamie brzmiał: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego” (Łk 1, 38). Po tym wydarzeniu wyruszyliśmy w drogę ku nowemu celowi: spotkaniu w Lizbonie w 2023 r., pozwalając, by w naszych sercach rozbrzmiewało echem przynaglające zaproszenie Boga, by powstać. I tak, w 2020 r. rozważaliśmy słowa Jezusa: „Młodzieńcze, tobie mówię wstań!” (Łk 7, 14). Zaś w ubiegłym roku zainspirowaliśmy się postacią św. Pawła apostoła, do którego Zmartwychwstały Pan zwrócił się ze słowami: „Wstań! Ustanawiam cię świadkiem tego, co zobaczyłeś” (por. Dz 26, 16). Etap drogi, który pozostał nam jeszcze do Lizbony, będziemy przemierzać wspólnie z Dziewicą z Nazaretu, która zaraz po zwiastowaniu „wstała i poszła z pośpiechem” (Łk 1, 39), żeby pomóc swej kuzynce Elżbiecie. Słowem, które łączy te trzy tematy jest czasownik powstać, który – o czym warto pamiętać – oznacza też „zmartwychwstać”, „obudzić się do życia”.
W tych ostatnich, tak trudnych czasach, kiedy ludzkość, doświadczona już traumą pandemii, rozdzierana jest dramatem wojny, Maryja otwiera dla wszystkich – a zwłaszcza dla was, ludzi młodych tak, jak ona – drogę bliskości i spotkania. Mam nadzieję i głęboko wierzę w to, że doświadczenie, które stanie się udziałem wielu z was w Lizbonie, w sierpniu przyszłego roku, stanie się nowym początkiem dla was młodych, a wspólnie z wami także dla całej ludzkości.
Maryja wstała
Po zwiastowaniu Maryja mogłaby skupić się na samej sobie, na zmartwieniach i obawach, związanych z jej nowym stanem. A jednak nie czyni tego, ale całkowicie ufa Bogu. Myśli raczej o Elżbiecie. Wstaje i wychodzi na światło słoneczne, tam, gdzie panuje życie i ruch. Choć szokująca zapowiedź anioła wywołała w jej planach „trzęsienie ziemi”, ta młoda kobieta nie pozwala się sparaliżować, ponieważ w jej wnętrzu znajduje się Jezus, moc zmartwychwstania. Nosi już w sobie Baranka złożonego w ofierze i zarazem wiecznie żywego. Maryja powstaje i wyrusza w drogę, ponieważ jest pewna, że Boże plany są najlepszym możliwym projektem jej życia. Maryja staje się świątynią Boga, obrazem pielgrzymującego Kościoła, Kościoła, który wychodzi i oddaje się na służbę, Kościoła niosącego Dobrą Nowinę!
Doświadczenie w swym życiu obecności zmartwychwstałego Chrystusa, spotkanie z Nim „żywym” – to największa duchowa radość, to eksplozja światła, wobec której nikt nie może pozostać „w bezruchu”. Natychmiast wprawia ona w ruch i przynagla do niesienia innym tej nowiny, do dawania świadectwa radości z tego spotkania. To właśnie ona ożywiała pośpiech pierwszych uczniów, w dniach, które nastały po zmartwychwstaniu: „niewiasty więc pośpiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to Jego uczniom” (Mt 28,8).
W opisach zmartwychwstania, często występują dwa czasowniki: zbudzić oraz powstać. Za ich pomocą Pan przynagla nas do wyjścia ku światłu, do tego, byśmy dali się Mu prowadzić, abyśmy mogli wyjść poza progi wszystkich naszych zamkniętych drzwi. „Dla Kościoła jest to znaczący obraz. Także i my, jako uczniowie Pana i jako Wspólnota chrześcijańska, jesteśmy wezwani do szybkiego powstania, aby wejść w dynamiczną rzeczywistość zmartwychwstania i pozwolić się prowadzić Panu po drogach, które chce nam wskazać” (Homilia w Uroczystość świętych apostołów Piotra i Pawła, 29 czerwca 2022 r.).
Matka Boża jest wzorem młodych ludzi będących w ruchu, którzy nie trwają bierni przed lustrem, podziwiając swoje odbicie, ani nie wpadają w „pułapki” sieci. Jest ona całkowicie zwrócona ku temu, co na zewnątrz. Jest kobietą paschalną, w stanie niekończącego się exodusu, wychodzenia poza siebie, ku wielkiemu Innemu, którym jest Bóg i ku bliźnim, braciom i siostrom, zwłaszcza najbardziej potrzebującym, jak było to w przypadku jej kuzynki Elżbiety.
... i poszła z pośpiechem
Św. Ambroży z Mediolanu pisze w komentarzu do Ewangelii wg św. Łukasza, że Maryja skierowała się pośpiesznie ku górom, ponieważ „pchnęła Ją do drogi obudzona pragnieniem pochodzącym z wewnętrznej radości i gorliwością w spełnieniu obowiązku. Dokąd Ona, wypełniona Bogiem, miała zmierzać z pośpiechem, jeśli nie ku górze? Łaska Ducha Świętego nie zna powolnych rachub” [1]. Pośpiech Maryi jest więc wyrazem troskliwego przynaglenia do służby, do radosnego głoszenia, do pełnej gotowości odpowiedzi na łaskę Ducha Świętego.
Maryja pozwoliła, by wyzwaniem stały się dla niej potrzeby jej starszej kuzynki. Nie wycofała się, nie pozostała obojętną. Myślała bardziej o innych, niż o sobie samej. I to wniosło w jej życie dynamizm i entuzjazm. Każdy z was może zadać sobie pytanie: w jaki sposób reaguję na potrzeby, jakie widzę wokół siebie? Czy myślę natychmiast o usprawiedliwieniu, by zwolnić się z obowiązku, czy też wykazuję zainteresowanie i oddaję siebie do dyspozycji? Oczywiście, nie możecie rozwiązać wszystkich problemów świata. Ale być może możecie zacząć od tych, które są najbliżej was, od spraw w waszej okolicy. Kiedyś ktoś powiedział Matce Teresie z Kalkuty: „To, co matka robi, jest zaledwie kroplą w oceanie”. A ona odpowiedziała: „Ale gdybym tego nie robiła, w oceanie byłoby o jedną kroplę mniej”.
Wobec konkretnej i pilnej potrzeby, należy działać pośpiesznie. Jak wiele osób na świecie czeka na odwiedziny kogoś, kto się nimi zajmie! Ileż osób starszych, chorych, uwięzionych, iluż uchodźców potrzebuje naszego współczującego spojrzenia, naszych odwiedzin, jako brata lub siostry, pokonujących barierę obojętności!
Jaki „pośpiech” wprawia was w ruch, drodzy młodzi? Co sprawia, że czujecie się wezwani do tego, by się ruszyć – tak bardzo, że nie jesteście w stanie ustać w miejscu? Tak wiele osób – doświadczonych m.in. rzeczywistością pandemii, wojny, przymusowej migracji, ubóstwa, przemocy, kataklizmów – zadaje sobie pytanie: dlaczego mnie to spotyka? Dlaczego właśnie mnie? Dlaczego teraz? Tymczasem kluczowe pytanie naszej egzystencji brzmi: dla kogo jestem? (por. Posynodalna Adhortacja apost. Christus vivit, 286).
Pośpiech młodej kobiety z Nazaretu jest pośpiechem właśnie tych, którzy otrzymali nadzwyczajne dary od Pana i nie mogą powstrzymać się przed dzieleniem się nimi, przed rozlewaniem na innych ogromnej łaski, której sami doświadczyli. Jest to pośpiech tego, kto umie przedkładać potrzeby innych ponad własne. Maryja jest przykładem młodej osoby, która nie traci czasu, próbując zwrócić na siebie uwagę lub poszukując uznania innych – jak zdarza się to wówczas, gdy uzależniamy się od „polubień” w mediach społecznościowych – ale wyrusza w poszukiwaniu najbardziej autentycznych więzi, wypływających ze spotkania, z dzielenia się, z miłości i służby.
Od chwili zwiastowania, kiedy po raz pierwszy wyruszyła w odwiedziny do swej kuzynki Elżbiety, Maryja nie ustaje w przemierzaniu przestrzeni i czasów, odwiedzając swe dzieci, potrzebujące jej troskliwej pomocy. Nasze pielgrzymowanie, jeśli jest w nim obecny Bóg, prowadzi nas wprost do serca każdego z naszych braci i sióstr. Jak wiele świadectw otrzymujemy od osób „odwiedzonych” przez Maryję, Matkę Jezusa i naszą Matkę! W iluż miejscach na krańcach ziemi przez wieki – za sprawą objawień lub wyjątkowych łask – Maryja nawiedzała swój lud! Praktycznie nie ma miejsca na ziemi, którego by nie odwiedziła. Matka Boża pielgrzymuje pośród swego ludu, poruszona opiekuńczą czułością, biorąc na siebie zmartwienia i zmienne koleje losu. A gdziekolwiek znajduje się sanktuarium, kościół czy kaplica jej poświęcona, tam licznie przybywają Jej dzieci. Jak wiele mamy wyrazów ludowej pobożności! Pielgrzymki, święta, modlitwy błagalne, przyjmowanie w domach peregrynujących obrazów, a także wiele innych, to konkretne przykłady żywej relacji pomiędzy Matką Pana i Jej ludem, którzy wzajemnie się odwiedzają!
Dobry pośpiech zawsze popycha nas ku górze i ku innym
Dobry pośpiech zawsze kieruje nas ku górze. Istnieje też jednak pośpiech niewłaściwy, jak na przykład ten, który sprawia, że podchodzimy do życia w sposób powierzchowny i wszystko traktujemy z lekkodusznością, bez uwagi czy zaangażowania, bez prawdziwego uczestniczenia w tym, co robimy; to pośpiech, z jakim żyjemy, uczymy się, pracujemy, spotykamy się z innymi, bez angażowania w to naszej głowy, a jeszcze mniej serca. Zdarza się on też w naszych relacjach: w rodzinie, kiedy nigdy nie słuchamy tak naprawdę innych i nie poświęcamy im czasu; w przyjaźniach, kiedy oczekujemy, że przyjaciel będzie nas zabawiał i odpowiadał na nasze wymagania, lecz widząc, że przeżywa kryzys i nas potrzebuje, zaczynamy go unikać i kierujemy się ku komuś innemu; w naszych relacjach uczuciowych, między zakochanymi, gdzie dwie osoby będące razem, rzadko wykazują się cierpliwością, by dogłębnie poznać się nawzajem. Takie samo podejście możemy okazywać w szkole, w pracy i w innych przestrzeniach codziennego życia. Cóż, trudno by wszystkie te sprawy przeżywane w pośpiechu, wydały owoce. Istnieje ryzyko, że pozostaną jałowe. Tak, jak czytamy w Księdze Przysłów: „Zamiary pracowitego [prowadzą] do zysku, a wszystkich śpieszących się – do straty” (Prz 21, 5).
Kiedy Maryja przybywa wreszcie do domu Zachariasza i Elżbiety, dochodzi tam do wspaniałego spotkania! Elżbieta doświadcza na sobie cudownego działania Boga, który obdarza ją synem, choć sama jest już w podeszłym wieku. Miałaby wszelkie podstawy, żeby mówić przede wszystkim na swój temat, jednak nie jest skupiona na sobie, ale zwraca się do swej młodej kuzynki, by powitać Ją i owoc Jej łona. I gdy tylko słyszy Jej pozdrowienie, Elżbieta zostaje napełniona Duchem Świętym. Takie niespodzianki i nagłe powiewy Ducha mają miejsce wówczas, kiedy żyjemy w sposób prawdziwie gościnny, kiedy w centrum stawiamy gościa, a nie nas samych. Widzimy to także w historii Zacheusza. W Ewangelii wg św. Łukasza czytamy: „Gdy Jezus przyszedł na to miejsce [gdzie znajdował się Zacheusz], spojrzał w górę i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu». Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany” (Łk 19,5-6).
Wielu z nas zdarzyło się, że Jezus niespodziewanie wyszedł nam na spotkanie: to w Nim po raz pierwszy doświadczyliśmy bliskości, szacunku, braku uprzedzeń i potępienia, miłosiernego spojrzenia, którego nigdy nie spotkaliśmy u innych. A to nie wszystko, poczuliśmy też, że Jezusowi nie wystarczało spoglądanie na nas z oddali, ale chciał być blisko nas i dzielić z nami swoje życie. Radość z tego doświadczenia wzbudziła w nas pośpiech, by Go przyjąć, pilną potrzebę bycia z Nim i lepszego poznania Go. Elżbieta i Zachariasz ugościli Maryję i Jezusa! Uczmy się od tych dwojga staruszków, co znaczy gościnność! Zapytajcie waszych rodziców, dziadków i najstarszych członków waszych wspólnot, co znaczy dla nich być gościnnym wobec Boga i wobec innych. Warto, byście wysłuchali doświadczeń tych, którzy was poprzedzili.
Drodzy młodzi, nadszedł czas, by z pośpiechem wyruszyć ku konkretnym spotkaniom, ku prawdziwemu przyjęciu tego, kto jest inny niż my, tak, jak dzieje się to w przypadku młodej Maryi i starszej już Elżbiety. Tylko w ten sposób będziemy mogli pokonać odległości dzielące pokolenia, klasy społeczne, kultury etniczne i wszelkiego rodzaju grupy oraz kategorie, a także wojny. Dla rozbitej i podzielonej ludzkości, młodzi ludzie zawsze są nadzieją na nową jedność. Ale tylko wówczas, gdy posiadają pamięć. Tylko wtedy, kiedy słuchają o dramatach i marzeniach osób starszych. „Nie jest przypadkiem, że wojna powróciła do Europy w czasie, gdy odchodzi pokolenie, które doświadczyło jej w ubiegłym wieku” (Orędzie z okazji II Światowego Dnia Dziadków i Osób Starszych, 24 lipca 2022 r.). Potrzeba przymierza pomiędzy młodzieżą a starszymi, aby nie zapomnieć nauki płynącej z historii, aby przezwyciężyć polaryzacje i ekstremizmy współczesnych czasów.
Pisząc do Efezjan, św. Paweł oznajmiał: „Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość” (Ef 2, 13-14). Jezus jest Bożą odpowiedzią na wyzwania ludzkości w każdym czasie. I tę odpowiedź Maryja niesie w sobie, kiedy udaje się na spotkanie z Elżbietą. Największym prezentem, jakim obdarza swą podeszłą wiekiem krewną, jest przyniesienie jej Jezusa. Z pewnością także Jej konkretna pomoc była cenna. Jednak nic nie mogłoby wypełnić domu Zachariasza tak wielką radością, ani tak wielkim znaczeniem, jak obecność Jezusa w łonie Dziewicy Maryi, która stała się żywym tabernakulum Boga. W tej górskiej okolicy Jezus przez samą swą obecność i bez wypowiedzenia choćby jednego słowa, wygłasza swe pierwsze „kazanie na górze”: ogłasza w ciszy błogosławieństwo maluczkich i pokornych, którzy powierzają się Bożemu miłosierdziu.
Moim przesłaniem dla was, młodych, i zarazem wielkim przesłaniem, które niesie Kościół jest Jezus! Tak, tym przesłaniem jest On sam, Jego nieskończona miłość wobec każdego z nas i Jego zbawienie i nowe życie, które nam dał. Zaś Maryja jest dla nas wzorem, jak przyjąć w naszym życiu ten ogromny dar i jak ogłaszać go innym, stając się tymi, którzy niosą cierpiącej ludzkości Chrystusa, Jego współczującą miłość i hojną służbę.
Wszyscy razem do Lizbony!
Maryja była dziewczyną, podobną do wielu z was. Była jedną z nas. Tak pisał o niej bp Tonino Bello: Święta Maryjo (...) wiemy, że zostałaś przeznaczona do żeglowania po pełnym morzu. Lecz jeśli zmuszamy Cię do pływania przy brzegu, to nie dlatego, że chcemy Cię ograniczyć, ale dlatego, że pragniemy Cię widzieć blisko plaż naszego zniechęcenia. W ten sposób możemy uświadomić sobie, że my również jesteśmy powołani, podobnie jak Ty, do żeglugi po oceanach wolności [2].
Jak przypominałem w pierwszym orędziu z tej trylogii, to z Portugalii w XV i XVI w. wielu młodych ludzi – a wśród nich liczni misjonarze – wyruszało ku nieznanym światom, także po to, by podzielić się z innymi ludami i narodami doświadczeniem spotkania Jezusa (por. Orędzie ŚDM 2020). I to tę ziemię Maryja zechciała w szczególny sposób odwiedzić na początku XX w., kiedy to z Fatimy zwróciła się do całego świata z potężnym i zadziwiającym orędziem o Bożej miłości, wzywając do nawrócenia i do prawdziwej wolności. Wobec każdego i każdej z was ponawiam moje serdeczne zaproszenie do udziału w tej wielkiej międzykontynentalnej pielgrzymce ludzi młodych, której kulminacją będą Światowe Dni Młodzieży w Lizbonie, w sierpniu przyszłego roku. Przypominam wam też, że 20 listopada bieżącego roku, w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, będziemy obchodzić Światowy Dzień Młodzieży w Kościołach lokalnych na całym świecie. A w związku z nim, wielką pomocą dla tych, którzy działają w duszpasterstwach młodzieży może być niedawny dokument, opublikowany przez Dykasterię ds. Świeckich, Rodziny i Życia – Wskazówki duszpasterskie dotyczące celebracji ŚDM w Kościołach partykularnych.
Drodzy młodzi, marzę o tym, byście podczas ŚDM mogli na nowo doświadczyć radości spotkania z Bogiem oraz z braćmi i siostrami. Po długim okresie rozłąki i izolacji – z Bożą pomocą – odkryjemy w Lizbonie radość braterskiego uścisku pomiędzy narodami i pokoleniami, uścisku pojednania i pokoju, uścisku nowego misyjnego braterstwa! Niech Duch Święty rozpali w waszych sercach pragnienie powstania i radość wspólnego wędrowania w stylu synodalnym, odrzucając fałszywe granice. Czas na powstanie jest teraz! Powstańmy w pośpiechu! I tak, jak Maryja, nieśmy w sobie Jezusa, by móc głosić Go wszystkim! W tym pięknym okresie waszego życia, idźcie naprzód i nie odkładajcie tego, co Duch może w was dokonać! Z serca błogosławię waszym marzeniom i waszej drodze.
Rzym, u św. Jana na Lateranie, 15 sierpnia 2022 r., w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Franciszek
[2] A. Bello, Maryja, Kobieta naszych czasów, Wydawnictwo Sumus, Zielonka 2019, s. 21.
* Źródło: www.w2.vatican.va
Od pierwszej niedzieli października rozpoczęła się kolejna edycja Radiowo-Internetowego Studium Biblijnego. Audycje są emitowane na falach Diecezjalnego Radia RDN w każdą niedzielę o godz. 18:10 oraz powtarzane w poniedziałki o godz. 22:00. Teksty oraz pliki dźwiękowe z wykładami są zamieszczane na stronach internetowych Tarnowskiego Gościa Niedzielnego oraz Radia RDN
Zachęcamy do skorzystania z tej cennej oferty edukacyjnej i potraktowania jej jako formy katechezy dla dorosłych. Ta cenna oferta służy pogłębieniu wiedzy oraz wzrostu wiary poprzez osobiste spotkania z Bogiem obecnym w swoim Słowie
* Źródło: www.diecezja.tarnow.pl
strona główna ›› Parafia św. Franciszka z Asyżu 33-333 Cieniawa 198 tel. + 48 18 445 17 13 ‹‹ kontakt e-mail